کلیدی: کمک های خیریه، نهادهای خیریه، امور خیریه

ما ایرانی ها خود را مردم خیری می دانیم. اما واقعیت چیست؟ در میان بقیه مردم دنیا ما از نظر عرضه خدمات خیریه در کجا ایستاده ایم؟ از ابتدا شروع کنیم، کمک های خیریه چیست؟ همه ما به طور سنتی تصوری خاص از کمک های خیریه داریم که سال ها یا شاید قرن هاست در فرهنگ ما ریشه دارد. بذل کمک های مالی برای ادای نذر و به دست آوردن نوعی تضمین معنوی برای سلامت خود و اعضای خانواده کمک کننده و یا به عبارت دیگر پولی بده و بعدش هم خلاص! اما در تعریفی نو که از طرف موسسه گالوپ، یک موسسه معتبر نظر سنجی بین المللی، ارائه شده و مورد تایید نهادهای خیریه دیگر هم قرار گرفته، کمک های خیریه بر اساس 3 عامل تعریف می شوند: کمک مالی، ساعت هایی که افراد در نهادهای خیریه داوطلبانه برای خیر جامعه خدمت می کنند و کمک و توجه به خارجی هایی که در جامعه زندگی می کنند.

موسسه گالوپ هر 5 سال با در نظر گرفتن این 3 عامل وضعیت خیریه را در کشورهای مختلف بررسی می کند. آخرین بار این تحقیق در سال 2010 با شرکت 195 هزار نفر در 153 کشور جهان از جمله ایران انجام شد. نگاهی به این آمارها کمک می کند تا جایگاه خود را در جهانی که مردم هر روز بیشتر به کمک کردن به یکدیگر روی می آورند، بشناسیم .

در گزارش گالوپ، ایرانی ها با وجود بذل کمک های نسبتاً قابل قبول به میزان 35 درصد (35 درصد ایرانی ها در ماهی که پرسشنامه گالوپ را پر کرده اند، کمک مالی داده اند) به دلیل فقر فعالیت های داوطلبانه به میزان 12 درصد (فقط 12 درصد ایرانی ها  در ماهی که پرسشنامه گالوپ را پر کرده اند، ساعت هایی در خدمت فعالیت های داوطلبانه بوده اند) پس از کشورهای چاد، لهستان، چک و کامرون در میانه های جدول گالوپ جای می گیرند. در ضمن 38 درصد ایرانی ها به خارجی های محل اقامت خود کمک کرده اند. بعد از ایران کشورهای جیبوتی، عربستان صعودی، کومور، نامیبیا و اسپانیا در رده های بعدی قرار دارند.

اما نکات جالب دیگری هم در گزارش گالوپ به چشم می خورد، مثلا آنکه نیکوکارترین افراد همواره ثروتمندترین نیستند. براساس گزارش گالوپ، مردمی که شادتر هستند و از زندگی بیشتر رضایت دارند به همنوعان خود بیشتر کمک می کنند و گشاده دستی در امور خیریه چندان ارتباطی با ثروت افراد ندارند. گواه آن هم بسیاری از ملت های فقیری هستند که در مشارکت در امور خیریه جزو اولین در جهان محسوب می شوند مانند گینه، گویان و ترکمنستان. از سوی دیگر، در نهایت تعجب، مردم کشورهای چین و هند که بیشترین رشد اقتصادی را در دو دهه گذشته داشته اند در رده های پایینی جدول گالوپ قرار می گیرند. در مجموع اما می توان گفت با وجود بحران فراگیر اقتصادی، اقبال مردم دنیا به کمک های بشر دوستانه افزایش پیدا کرده است هر چند هنوز تا داشتن یک جهان مهربان و کمک رسان راه درازی باقی است. دریک جمع بندی کلی طبق گزارش گالوپ، 20 درصد مردم جهان کار داوطلبانه انجام می دهند، 30درصد کمک مالی خیریه می کنند و 45درصد به خارجی های محل اقامتشان کمک می کنند.

به این ترتیب با یک بررسی اجمالی می توان گفت ایرانی ها هنوز در مرحله باورهای سنتی از کار خیریه قرار دارند و تصور می کنند برای کمک به همنوع و داشتن رضایت خاطر از این کمک دادن پول کافی است، اما برای داشتن جهانی مهربانتر و مردمی شادتر، پول دادن قدم اول است نه آخر! باید روزی از باورهای سنتی فاصله بگیریم و با شرکت در شبکه های اجتماعی و سازمان های غیر دولتی و صرف وقت و ایده و تفکر به طرف روش های نوین کار

داوطلبانه پیش برویم و سرمایه اجتماعی خود را غنی تر کنیم.

منبع: http://mehrgaan.org/Article.aspx

 مـرتـبـط

استرالیا و نیوزلند در راس شاخص جهانی بخشندگی