کلمات کلیدی: موسسه خیریه، سازمان های خیریه، موسسات خیریه درمانی، کار خیر، موسسات درمانی خیریه

اگه یه موسسه خیریه رو سازمانی تعریف کنیم که تشکیل شده تا به صورت غیرانتفاعی نیازهای اساسی انسان ها رو برطرف کنه، این موسسات می تونن کارکردهای مختلفی داشته باشن. توی این مطلب، انواع سازمان های خیریه ای رو که میشه ایجاد کرد نشون داده می شه. بعضی از انواع این سازمان های خیریه، همین الان توی کشور ما تاسیس شدن و فعالیت می کنن. اما بعضی از انواع سازمان هان های خیریه در کشور ما فعالیت نمی کنند.

انواع سازمان های خیریه به اختصار این ها هستند:

1. سازمان های خیریه توزیع کننده. این دسته از سازمان های خیریه کار جمع آوری پول یا کمک های غیرنقدی و توزیع اون بین آدمای نیازمند رو انجام می دن. فعالیت های این دسته از سازمان ها رو شامل این موارده:

• تبلیغ فعالیت های سازمان خیریه
• جمع آوری پول یا کالای اهدایی
• شناسایی افراد نیازمند
• توزیع پول یا کالا بین افراد شناسایی شده

1. موسسات خیریه بهداشتی و درمانی. این نوع از موسسات می تونن در اندازه های بسیار کوچیک مثلا یه درمانگاه تا اندازه های بزرگ مثل یه بیمارستان بزرگ فعالیت کنن.
2. موسسات خیریه عمرانی. این نوع موسسات، ساخت ساختمان مدارس یا سرپناه ارزان قیمت برای خانواده های محروم و امثال این نوع فعالیت ها را انجام می دهن.
3. موسسات نگهداری یا سرپرستی. این دسته از موسسات، کار نگهداری از سالمندان یا افراد یتیم یا معلولین جسمی و ذهنی را انجام میدهن.
4. سازمان های خیریه آموزشی. این دسته از موسسات، کار آموزش اشخاص رو به عهده دارن. خود این نوع از موسسات رو میشه به دسته های زیر تقسیم کرد:

• موسسات آموزش معلولین و عقب مانده های ذهنی
• موسسات آموزشی افراد محروم
• موسسات آموزش فنی و حرفه ای ویژه افراد محروم
• موسسات سوادآموزی
• موسسات مشاوره

1. موسسات خیریه پژوهشی. این نوع از موسسات خیریه، کار پژوهش در حوزه هایی رو انجام دهن که نتایجش به کار رفع مشکلات و نیازهای اساسی انسان ها می آد. برای مثال موسسه تحقیقات سرطان که نتایج کارش داروهای ارزون قیمت برای معالجه سرطانه یه نمونه از این نوع موسساته.
2. موسسات خیریه مشاوره. این نوع از موسسات، کار مشاوره به افراد محرومی رو انجام می دهن که نمی دونن به مشاوره نیاز دارن یا نمی تونن هزینه مشاوره رو پرداخت کنن. بعضی از انواع این موسسات این ها هستن:

• موسسات مشاوره حقوقی
• موسسات مشاوره تحصیلی
• موسسات مشاوره شغلی
• موسسات مشاوره درمانی
• موسسات مشاوره تربیتی و روانی

1. موسسات توانیابی و بازپروری. این دسته از موسسات کار آماده کردن یا برگرداندن افراد به زندگی طبیعی را انجام می دهند. انواع این موسسات عبارتند از:

• موسسات توانیابی معلولین جسمی و ذهنی
• موسسات بازپروری کودکان و نوجوانان بی سرپرست یا بدسرپرست
• موسسات بازپروری معتادین

1. سایر انواع سازمان خیریه. چون نیازها و مشکلات انسان ها متنوع و متعدد هستند، بنابراین، انواع موسسات خیریه نیز زیاده.

در ادامه به انواع این سازمان ها به طور مفصل تر پرداخته می شه. حسن طبقه بندی کردن موسسات خیریه اینه که با این کار می شه گزینه های متعددی در مقابل کسانی قرار داد که قصد ایجاد چنین سازمان هایی دارن، همراه با ویژگی هایی که هر کدوم از این سازمان ها دارن. در این حالت، این افراد می تونن تشخیص بدهن که کدوم یک از انواع این سازمان ها رو بیشتر می پسندن.

خیلی خوبه که روزی بیاد که تمام افراد متناسب با شغل یا علائقشون ، یه بخشی از وقتشون رو واسه کارای خیر بذارن. این طوری زندگی شیریت تر می شه.

1. سازمان های خیریه توزیع کننده:

شاید رایج ترین نوع موسسات خیریه که در ایران فعالیت می کنن، موسسات توزیع کننده هستن. این موسسات کار جمع آوری پول یا کمک های غیرنقدی و توزیع اون بین آدمای محروم رو انجام می دن. واقعیت اینه که باید در کشور نظام تامین اجتماعی خوبی وجود داشته باشه که حداقل نیازهای معیشتی مردم از طریق اون تامین بشه و علاوه بر اون تشکیلاتی برای شناسایی و رفع نیازهای افراد محروم باید باشه که بتونه به افراد کمک کنه تا مشکلات ویژه مثل ابتلا به بیماری های خاص و پرخرج یا مواجهه با سوانح و حوادث خاص رو  بهتر مدیریت کنن. اگه کسانی بتونن به بهبود نظام تامین اجتماعی یا نظام بهزیستی کمک کنن طبعا نتیجه کارشون خیلی فراگیرتر خواهد بود. اما بسیاری از کسانی که دوست دارن نیکی کنن، دستشون از انجام چنین کاری کوتاهه و سراغ روش های مرسوم می رن.

در وضعیتی که خیلی از افراد اهل خیر، تشکیلات بزرگ و کوچکی با عنوان موسسه خیریه راه انداختن و بسیاری از این موسسات هم کار توزیع پول یا کالا رو بین آدم های محروم انجام میدن، خوبه که یه قدری در مورد این نوع کار بحث بشه تا اولا آدمای نیازمند بیشتری از چنین خدماتی استفاده کنن و ثانیا بهره بیشتری بهشون برسه.

به طور کلی برای تاسیس و مدیریت موسسات خیریه، مجموعه ای از دستورالعمل ها وجود داره که موسسین و مدیران موسسات خیریه توزیع کننده هم باید از اونا مطلع باشن. مواردی مثل این که اساسنامه چه طور باید نوشته بشه، روش مدیریت مالی چی باشه و مانند این ها. اما در این مطلب بنا نیست به این مساله پرداخته بشه و صرفا به طور خاص ایده هایی برای این نوع خاص از کار خیر طرح میشه.

1. نیازهای افراد محروم متنوع است. بخشی از این نیازها، عدم دسترسی به لباس مناسب و لوازم ضروری منزله. بسیاری از خانواده های طبقه متوسط یا بالا، البسه یا لوازم منزلشون رو که قابل استفاده هم هستن، پس از مدتی یا دور می اندازن یا به قیمت بسیار پایینی می فروشن. به نظر می رسه که اگه یه متولی پیدا بشه که چنین کالاهایی رو جمع آوری کنه واسه آدمای نیازمند، خیلی از آدما انگیزه دارن این نوع از اجناسشون رو اهدا کنن. با این روش، بدون نیاز به صرف پولی، خیلی از خونواده های سطح پایین نیازهاشون برطرف میشه. البته برای انجام چنین کاری باید حداقلی از کیفیت برای کالاها در نظر گرفته بشه یا حتی اگه لازمه کارای تعمیراتی روی اونا انجام بشه تا قابل استفاده بشن.
2. کارخانجات تولیدی پوشاک یا لوازم خانگی یا فرش و مانند این ها، بعضا کالاهای درجه دو یا سه یا کالاهای اصطلاحا استوکی دارند که در بازار قابل فروش نیست یا با قیمت بالایی نمیشه اونا رو فروخت. یه موسسه خیریه می تونه با این کارخونه جات ارتباط برقرار کنه و اونا را متقاعد کنه که همه یا بخشی از این کالاها رو برای رفع نیاز آدمایی که بهشون نیاز دارن اهدا کنن.
3. خیلی وقتا توی خونه های مردم اجناس زیادی هست که بلااستفاده مونده، در حالی که خیلی از آدما می تونن ازش استفاده کنن. کتابایی که توی کتابخونه ها مونده و خاک می خوره، لوازم خونگی که توی انباری خونه ها مونده و جای اضافی گرفته و چیزای دیگه. نزدیک عید نوروز زمان خیلی خوبیه که موسسات خیریه آدما رو تشویق کنن موقع خونه تکونی این چیزا رو جمع کنن تا جمع آوری بشه و برسه دست کسانی که بهشون نیاز دارن. شاید موسسات خیریه هر کدوم بتونن توی یه زمینه فعالیت کنن. مثلا یکی کتابای مردم رو جمع کنه، یکی لوازم خانگی، یکی پارچه و البسه و سایرین هم چیزای دیگه.
4. خیلی وقتا، کار جمع آوری و توزیع پول یا کالا، زمان و انرژی زیای می بره و ممکنه که اعضای اصلی موسسه به تنهایی نتونن چنین کارایی رو انجام بدن. بنابراین، استفاده از توان اعضای افتخاری یا آدمای داوطلب به خصوص در مناسبت های خاص یا زمان های اضطراری باید جزء برنامه موسسات باشه. این طوری هم کار موسسه راه میفته و هم داوطلب ها لذت کار خیرو می چشن و شاید باعث بشه این آدما بعدها هم شخصا کارای خیرو ادامه بدن.

یه بار جایی خوندم که موسسه یا موسسات خیریه ای هستن که کارشون تولیده، اما نیروی کارشون داوطلب هایی هستن که پولی دریافت نمی کنن و در واقع وقتشونو هدیه می کنن واسه تولید محصولاتی که به کار آدمای محروم می آد. این ایده خیلی عالیه، چون

• محصولات این کارگاه ها نیاز یه تعداد آدمو برطرف می کنه.
• نوع کار تولیدی و در حد خودش باعث رونقه.
• وقت یه تعداد آدم که قبلا ممکن بود بدون هیچ فایده ای تلف بشه، صرف یه کار پرفایده میشه. خود این کار می تونه باعث شادی و رفع کسالت و گرفتگی آدمای داوطلب بشه.

کالاهای معدودی رو مطابق این ایده میشه تولید کرد که این ها مثال هایی از اون کالاها هستن:

• کالاهای بافتنی که با ماشین های بافتنی دستی تولید میشن.
• کالاهای دوختنی که با چرخ های خیاطی دستی دوخته میشن.

چنین کارگاه هایی می تونن کالاهایی تولید کنن که در بازار به فروش برسه، اما در چنین حالتی، مسائل بازاریابی و فروش و ایجاد سیستم مالی هم به سایر مسائل اضافه میشه و طبعا ایجاد و مدیریت چنین تشکیلاتی، زمان و انرژی زیادی می بره. در این حالت میشه به سادگی انواع محصولات ساده زیر رو با استفاده از افراد داوطلبی که برای تولید آموزش مختصری دیدن یا از همون ابتدا، مهارت لازم رو داشتن تولید کرد:

• محصولات تزیینی دست ساز مثل لوستر
• گل های دست ساز
• انواع عروسک های پارچه ای
• محصولات هنری پارچه ای که معمولا خانم ها تهیه می کنن
• محصولات چوبی دست ساز
• سایر محصولاتی که تولیدشان مهارت زیادی نیاز ندارد و دستی است.

چه خوب می شد اگه خانم های خونه و دخترهای فارغ التحصیل خونه نشین، دور هم جمع می شدن و وقت های فراغت زیادشون رو با کارای با برکت این طوری پر می کردن.

2. موسسات خیریه بهداشتی و درمانی:

اگه کسی بخواد موسسه خیریه ای تاسیس کنه که مدت ها بقا داشته باشه و مشکلات آدما رو رفع کنه ، یه موسسه درمانی انتخاب خیلی خوبیه ، چون بر خلاف یک زمین که می تونه هر استفاده ای ازش بشه یا بلا استفاده بمونه ، یا یه باغ که ممکنه به خاطر سوء مدیریت یا سوء استفاده ، تبدیل به یه جای بی استفاده بشه، یه درمانگاه یا بیمارستان یا یه مرکز بهداشتی دیگه ، در هر حال منشا خیر خواهد ماند و نمی شه سوء استفاده چندانی ازش کرد.

موسسات خیریه درمانی انواع فراوانی می تونن داشته باشن. این ها بعضی از اون انواع هستند:

1. بیمارستان. در شرایط فعلی که پوشش تامین اجتماعی فراگیر نیست و آدمای بی بضاعت خیلی وقتا نمی تونن برای عمل های جراحی خاص مبالغ درشتی پرداخت کنن یا امکان پرداخت پول برای نگهداری بیمارشون در بیمارستان ها رو ندارن، تاسیس یه بیمارستان تخصصی خیریه واقعا می تونه گزینه خوبی باشه. طبعا انجام چنین کاری نیازمند پشتوانه مالی خوبیه. کسانی که قصد انجام چنین کاری رو دارن باید طرح خوبی داشته باشن که تمام این موارد توی اون طرح پیش بینی شده باشه:

• نحوه تامین هزینه های بیمارستان. شاید بهتر باشه که درصد مشخصی از خدمات بیمارستان به افراد غیر نیازمند ارائه بشه. با این روش، اولا کیفیت خدمات درمانی بیمارستان تضمین می شه و ثانیا یه پشتوانه مالی همیشگی برای ارائه خدمات بیمارستان به وجود خواهد اومد.
• نحوه نظارت بر حسن ارائه خدمات به متقاضیان. وقتی یه جا به صورت خیریه در می آد، آفت های زیادی می تونه دامنگیرش بشه. یکی از انواع این آفت ها، کیفیت پایین خدماته. بنابراین، باید از مکانیزم هایی استفاده بشه که از کیفیت خدمات تضمین شده باشه و مراجعین از خدمات راضی بمونن. بسیاری از اوقات، بعد از مرحوم شدن کسانی که واقف یا موسس چنین مراکزی بودن، کیفیت خدمات کاهش پیدا می کنه. از این مکانیزم ها می شه برای اطمینان از کیفیت خدمات استفاده کرد:

-   طراحی دستورالعمل های مدیریتی و تثبیت آن ها برای ایجاد یه فرهنگ سازمانی ماندگار

-   تعیین مکانیزمی برای انتخاب هیات مدیره به نحوی که همیشه افراد دانا و صالح اعضای هیات مدیره باشند.

-   استفاده از تجارب سایر کشورهای جهان در ایجاد و مدیریت موسسات درمانی خیریه

• نحوه حصول اطمینان از ارائه خدمات به افراد واقعا نیازمند. یکی از آفاتی که گریبانگیر چنین موسساتی می شه، سوء استفاده افرادیه که واقعا مشکل مالی ندارن. بنابراین، باید از روش هایی استفاده بشه که با حفظ شان آدمای نیازمند، صرفا همین آدما بتونن از خدمات خیریه استفاده کنن.

شاید تاسیس بیمارستان های خیریه تخصصی یا اختصاص درصدی از خدمات این بیمارستان ها به خدمات عام المنفعه خیلی مناسب تر از تاسیس بیمارستان های چندمنظوره باشه، چون به نظر می رسه عمده مشکل آدمای بی بضاعت در استفاده از خدمات درمانی حیاتی گرون قیمت مثل عمل های جراحی گران قیمت قلب یا مغز و مانند این هاست.

1. درمانگاه و مراکز بهداشتی. تصور نمی کنم در شرایط فعلی کشور، نیاز چندانی به درمانگاه های خیریه باشه چون معمولا هزینه خدمات این مراکز کمه و اغلب نزدیک به همه آدما می تونن از خدمات این درمانگاه ها استفاده کنن. با این حال، ممکنه در شهرهای کوچک فقیر یا روستاهای پرجمعیت، مردمان نیازمندی پیدا بشن که یا به خدمات درمانی اولیه دسترسی نداشته باشن یا توان پرداخت این خدمات رو نداشته باشن. در این جور جاها ممکنه تاسیس یه درمانگاه کار باارزشی باشه.
2. موسسات فعال برای درمان بیماری های ویژه. تاسیس چنین مراکزی هم از کارای با ارزشه. این موسسات مسوولیت دارن کاری کنن که افرادی که بیماری های خاصی دارن، راحت تر بتونن بیماری شونو درمان کنن یا به زندگی شون ادامه بدهن. مثلا موسساتی که برای حمایت از بیماران دیالیزی فعالیت می کنند یا موسساتی که برای حمایت از کودکان سرطانی تشکیل می شن، مثال هایی از چنین مراکزی هستن. معمولا این موسسات کارای زیر رو انجام می دهن:

• کمک به تصویب قوانینی برای کمک به دسته ای خاص از بیماران
• کمک به تهیه داروها یا تجهیزات پزشکی مورد نیاز دسته ای خاص از بیماران
• کمک به ترویج روش های پیشگیری از بیماری هایی خاص
• آموزش دسته ای خاص از بیماران برای مقابله یا درمان بیماری شان
• تامین مالی برای کمک به دسته ای خاص از بیماران که بضاعت مالی کافی برای درمان بیماری شان را ندارند.

1. موسسات پژوهشی برای پیشگیری یا درمان بعضی از بیماری ها. خیلی از اوقات، مبتلایان به بعضی از بیماری ها نیازمند داروهایی ارزان قیمت تر یا موثرتر هستن، اما به اونا دسترسی ندارن. در این حالت، ایجاد موسسه ای برای پژوهش در این زمینه ها می تونه کار با ارزشی باشه. مثلا افراد مبتلا به سرطان مجبورن هزینه های درمانی سنگینی را پرداخت کنن یا افراد مبتلا به ایدز که تعدادشون هم زیاده مشکل نبود دارویی برای درمان قطعی رو دارن. به همین ترتیب، بیماری های زیادی هست که ارزش کار تحقیقاتی برای یافتن داروهای ارزون قیمت یا قطعی رو دارن.
2. موسسات خیریه آموزشی فعال در حوزه بهداشت و درمان. متاسفانه به خاطر ضعف نظام آموزشی و اطلاع رسانی ، بسیاری از مردم و به خصوص آدم های دهک های پایین جامعه از روش های مقابله با بیماری های متعارف مثل انواع بیماری های قلبی و یا بیماری های مفصلی اطلاعی ندارن. به همین خاطر، یکی از کارای کم خرج ولی بسیار با ارزشی که می شه انجام داد، ایجاد موسساتیه که برای پیشگیری از بیماری های مشخصی در مناطق محروم یا برای افراد محروم کار آموزشی یا اطلاع رسانی می کنن.

اگر نوع دوستی و محبت بین ما آدما خصوصا صاحبای تخصص و مکنت جاری باشه، خیلی از مشکلات اجتماعمون حل می شه.

3. سازمان هایی با کارکردهای عام المنفعه:

بعضی از آدما هستن که دوست دارن کاری واسه سایرین انجام بدن و زندگی شون فقط صرف خودشون نشه. این نوع آدما باید یه مسیر واسه اثرگذاری مثبت بر زندگی بقیه پیدا کنن. شاید بشه گفت به طور کلی دو نوع مسیر کاری پیش پای این آدم هاست.

1. یه مسیر کاری که با استفاده از اون میشه پول یا ابزارهایی رو برای کمک به دیگران به دست آورد.
2. یه مسیری که تو خود مسیر، کمک به سایرین هست و در عین حال اشتغال و کسب معیشت هم هست.

مسیر کاری اول باید منتهی به کسب ابزار بشه تا با اون ابزار بشه گره ای از گره سایر آدما باز کرد. آدما ممکنه توی این مسیر بیفتن و به خاطر اشتغالات ذهنی فراوونی که واسشون پیش میاد یا تمایل برای کسب بیشتر و عقب انداختن کار اصلی که دنبالش بودن، در نهایت به چیزی که اول می خواستن نرسن.

اما در مسیر دوم شاید بشه گفت هدف و مسیر یکی هستن و چیزی به عقب انداخته نمی شه. مثلا کسانی که شغل پزشکی یا روانشناسی یا دبیری رو انتخاب می کنن، اگر به شغلشون علاقه داشته باشن و از کمک به بقیه لذت ببرن، خود شغلشون باعث رشد سایر آدما یا رفع مشکلاتشونه. ولی مثلا کسی که یه شغلی مثل واسطه گری رو انتخاب کرده و پیش خودش فکر کرده که با این کار میشه پول زیادی کسب کرد و مشکلات تعداد زیادی از آدما رو حل کرد، واقعا ممکنه نتونه به مطلوبش برسه. در واقع به خصوص توی نظام های اقتصادی خراب و فاسد که مشاغل پردرآمد بسیاری از اوقات بی فایده است، ممکنه آدمای خوش فکر و خوش نیت، درگیر کارهایی بشن که ماهیت کار فایده ای برای سایرین نداره، اما درآمدش برای این نوع از آدما مطلوبه. این آدما بعد از ورود به چنین مشاغلی، به خاطر معاشرت با آدم هایی که در چنین مشاغلی هستن و به خاطر پذیرش قواعد بازی ممکنه آن چنان آلوده بشن که هدف اولیه شون رو فراموش کنن.

با این اوصاف، شاید انتخاب مشاغلی که ماهیتشون خدمت به بقیه است، در نهایت مطلوب تر باشه. برای مثال کسانی که تخصص در حوزه عمران و ساختمان دارند، می توانند مسیر کاری رو انتخاب کنن که خود مشیر با ارزشه. یکی از اون مسیرهای تخصصی که به خصوص توی کشور ما می تونه ارزشمند باشه، ساخت سرپناه واسه آدمای نیازمنده. عمر کم خونه هایی که توی کشور ما ساخته میشه و نرخ پایین ساخت و ساز در ایران و عوامل اقتصادی باعث شده که:

• خیلی از جوونا که نیاز به ازدواج دارن نتونن به خاطر سرپناه ازدواج کنن شاید بشه گفت مهم ترین مشکل جوونا واسه ازدواج همین مساله است.
• خیلی از خونواده ها به سرپناه مناسب برای زندگی دسترسی نداشته باشن. مثلا کوچیک یا قدیمی بودن خیلی از خونه ها باعث مشکلات زیادی در زندگی آدما میشه و ممکنه سلامت جسمی و روانی اونا رو به خطر بندازه.

با این وصف، کسانی که بتونن هر کدوم از کارای زیر رو انجام بدن، می تونن توی کیفیت زندگی روزانه سایر آدما در زیر یک سرپناه اثر مثبت داشته باشن:

‌أ.        ساخت و توسعه استفاده از مصالح جدید و ارزان قیمت

‌ب.   طراحی و ساخت شهرک ها و مجتمع های مسکونی ارزان قیمت

‌ج.     استفاده از امکانات بلااستفاده یا بخشی از توانمندی های شرکت های ساختمانی برای ترمیم بافت های قدیمی و ساخت مجتمع های جدید و ارزان قیمت

به جز ساخت واحدهای ارزان قیمت، یکی دیگه از کارایی که شرکت های ساختمانی می تونن انجام بدن، ساخت این موارده:

• ورزشگاه ها. یکی از مشکلات فعلی نسل جوون نداشتن جاهایی برای صرف انرژی و سرگرم شدن و شاد بودنه. تاسیس این مراکز می تونه آثار خیلی خوبی در زندگی جوونا داشته باشه. به هر این واقعیته که زنیرو بود مرد را راستی. جلوگیری از ابتلا به فساد و تقویت ویژگی های اخلاقی مثبت مثل استقامت و تقویت سلامت جسمی و روانی از آثار مثبت چنین کاری می تونه باشه. ساخت یه ورزشگاه در مقایسه با خیلی از پروژه های ساختمانی ممکنه نرخ سود بالایی نداشته باشه، اما به هر حال سودآوره و در عین حال کمک به سایرینه. شاید بشه گفت مسیرهای کاری از این دست که ممکنه سود بالایی ندشته باشن، اما برای عامه منفعت دارن مسیرهای کاری خیلی خوبین.
• آموزش گاه ها و مدارس
• مراکز تفریحی. یکی از عمده ترین گرفتاری های مردم در این زمان، مشکلات روانیه. افسردگی، اضطراب، آشفتگی دائمی افکار و مشکلات دیگری از این دست، تبدیل به مشکلاتی بسیار فراگیر شدن که به خاطر انواع آلودگی ها و فشارهاست. ساخت مراکزی در شهرها که در این مراکز بچه ها و بزرگترا بتونن در اونجا سلامت روانی و آرامششون رو تقویت کنن، به نظرم خیلی کار پربرکتیه. البته این نوع کارا می تونه درآمدهای سرشاری داشته باشه.
• کتابخانه ها
• ...

کسانی که صاحب شرکت های ساختمانی و پیمانکاری هستن با وجود امکاناتی که در اختیار دارن، می تونن واقعا آثار نیکی در زندگی سایر آدما داشته باشن. کسانی که در حال تحصیل در رشته های مختلف عمران و ساختمان هستن می تونن مسیرهای کاری اثرگذاری رو انتها کنن و شیرینی کمک به بقیه رو در تمام طول کارشون حس کنن.

4. موسسات خیریه نگهداری یا سرپرستی:

نگهداری کردن از آدمایی که مریض یا ناتوان هستند می تونه کار شیرینی باشه، چون بر خلاف خیلی دیگه از کارای خیریه، ارتباط مستقیما با خود آدما برقرار میشه و رفع مشکلات یه آدم یا برطرف کردن نیازها و خوشحال کردنش می تونه آثار پربرکتی در زندگی خود آدم داشته باشه.

نگهداری و سرپرستی می تونه در مقیاس کوچک یا بزرگ اتفاق بیفته. مثلا در مقیاس کوچک، خیلی از آدما نگهداری بچه های بی سرپرست را در خونه های خودش قبول می کنن. این کار به خصوص برای آدمایی که تونایی جسمی و مالی کافی دارند، می تونه شیرین و پربرکت باشه. پذیرفتن نگهداری از یک آدم کهنسال بی سرپرست هم می تونه مثالی از سرپرستی در مقیاس کوچک باشه.

کسانی که نیاز به نگهداری و سرپرستی دارن زیاد هستند. این ها نمونه هایی از این افراد هستند:

• افراد کهنسالی که توانایی انجام امور فردی خودشون را از دست داده اند.
• اطفال بی سرپرست یا یتیمی که کسی عهده دار نگهداری از اونا نیست.
• معلولین یا عقب مانده های ذهنی که نگهداری از آن ها در خانه کار دشواری است.
• افراد آسیب دیده از نظر روانی

شاید یکی از بهترین کارهایی که میشه برای آدم های نیازمند نگهداری انجام داد اینه که نگهداری از سالمندان یا معلولین در جامعه ترویج بشه، چون بسیاری از مواقع، مطلوب ترین جا همان خونه خود شخصه که می تونه اعضای خانوادشو ببینه و باهاشون ارتباط داشته باشه. بنابراین، یکی از انواع موسسات خیریه ای که می تونه تشکیل بشه، موسساتی برای انجام کارهای آموزشی و ترویجی در زمینه نگهداری از سالمندان و افراد نیازمند مراقبت های ویژه است. برای مثال موسسه ای که برای آموزش نگهداری از سالمندان و ترویج آن ایجاد میشه، می تونه کارهای زیر را انجام بده:

• تهیه کتبی در مورد چگونگی نگهداری سالمندان
• برگزاری سمینارهایی در مورد روش نگهداری از سالمندان
• ترویج نگهداری خانگی سالمندان با تبلیغات روزنامه ای یا اینترنتی
• تهیه فیلم های آموزشی و ترویجی و فروش یا توزیع در میان خانواده ها
• برگزاری تورهایی برای دانش آموزان مدارس برای دیدن افراد سالمند در مراکز نگهداری از سالمندان و آموزش بچه ها در مورد نگهداری از سالمندان و ترغیب آن ها به نگهداری خانگی سالمندان

موسسات آموزشی و ترویجی برای نگهداری از افراد عقب مانده ذهنی یا معلولین جسمی هم می تونه وجود داشته باشه. چنین موسساتی می تونن بدون صرف هزینه های زیاد و با انجام کارهای آموزشی اثر زیادی بر کیفیت زندگی افراد عقب مانده ذهنی و معلولین داشته باشن.

اگر یه روزی می اومد که هر آدم سالمی فقط 5% وقتشو به صورت منظم صرف یه کار خیر می کرد، جامعه خیلی سالم تر، آرام تر و شادتر بود و خیلی از دردها و مشکلات آدما برطرف میشد. واقعا آدما حتی نمی تونن یک بعد از ظهرشونو در هفته اختصاص بدهند به حل مشکلات بقیه آدما؟

منبع: www.maoon.ir